භාෂණයේ නිදහස ආගම්වලට අපහාස කිරීම දක්වා ව්‍යාප්ත වනවාද?
යම් යම් පුද්ගලයන් කරනු ලබන ආගම්වලට අපහාස වන ආකාරයේ ප්‍රකාශ සමාජ මාධ්‍ය හරහා සහ අනෙක් මාධ්‍ය හරහා වරින්වර ප්‍රචාරය වී සමාජයේ ආන්දෝලනයකට ලක් වනවා අපට දකින්නට ලැබේ. මෙවැනි ප්‍රකාශ කිරීම භාෂණයේ සහ ප්‍රකාශනයේ අයිතියට ඇතුළත් වන්නේ ද සහ එවැනි ප්‍රකාශ හරහා අපරාධමය වැරදි සංස්ථාපනය වන්නේ ද යන්න සොයා බැලීම කාලීන අවශ්‍යතාවක් බව මට හැඟේ.
ශ්‍රී ලංකාවේ මූලික නීතිය වන්නේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවයි. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තුන්වන පරිච්ඡේදයේ 14 (1) (අ) වන ව්‍යවස්ථාවේ සෑම පුරවැසියෙකුටම භාෂණයේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස ඇති බව දක්වා ඇත. නමුත් මෙම නිදහස අසීමාන්තික එකක් නොවන අතර ඊට යම් යම් සීමා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවම දක්වා ඇත. ව්‍යවස්ථාවේ 15 (2) ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇත්තේ භාෂණයේ නිදහස වාර්ගික හා ආගමික සහයෝගීතාව තහවුරු කිරීම සඳහා හෝ පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසාද, අධිකරණයට අපහාස කිරීම ,අපහාසය හෝ වරදකට පෙළඹවීම හා සම්බන්ධව නීතියෙන් නියම කරනු ලැබිය හැකි සීමාකිරීම්වලට යටත් වන බවයි. මේ අනුව පුද්ගලයෙකුට ආගමික සහයෝගීතාව නැති වෙන අයුරින් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට අයිතියක් නොමැති බව තහවුරු වේ. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කරන ලද මලල්ගොඩ එරෙහිව නීතිපති ඤ1982 (2) SLR 777 % නම් මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමේදී ප්‍රකාශ කරන ලද්දේ ප්‍රකාශනයේ නිදහස යනු අනෙක් අයට අපහාස කිරීමට ලබා දෙන බලපත්‍රයක් නොවන බවයි.
ආගම් සම්බන්ධව අපහාස කිරීම පාලනය කරනු ලබන අපරාධ නීතියට අදාළ ප්‍රතිපාදන මොනවාද යන්න මීළඟට සලකා බලමු. මේ සම්බන්ධව දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය (Penal Code), 1979 අංක 48 දරන ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත (Prevention Of Terrorism Act&” Profane Publication Act සහ 2007 අංක 56 දරන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනත (ICCPR Act) අදාළ වේ.
දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 15 වන පරිච්ඡේදයේ “ආගම පිළිබඳ වූ වැරදි” සඳහන් වේ. එම පරිච්ඡේදයේ ඇතුළත් වගන්ති වන්නේ 290, 290අ, 291, 291අ, 291ආ සහ 292 යන වගන්තීන් ය. මේ අතරින් අපගේ මාතෘකාවට අදාළ වන වගන්තිය වන්නේ 291ආ වගන්තිය යි. එනම්, “291අ. මහ රජතුමාණන්ගේ යටත් වැසියන් පංතියට ආගමික හැඟීම් කෙලෙසීම සඳහා ඒකාන්ත හා ද්වේශ සහගත අදහසින් භාෂිත හෝ ලිඛිත වචනයෙන් හෝ දැකිය හැකි නිරූපණවලින් එකී පංතියේ ආගමට හෝ ආගමික විශ්වාසවලට නින්දා කරන හෝ නින්දා කිරීමට තැත් කරන තැනැත්තෙකුට අවුරුදු දෙක දක්වා කාලයක් දෙයාකාරයෙන් එක් ආකාරයක බන්ධනාගාරගත කිරීමකින් හෝ දඩයකින් හෝ එකී දඬුවම් දෙකින්ම දඬුවම් කළ යුතුය ”
මෙම වගන්තිය යටතේ වරදක් සංස්ථාපනය වීම සඳහා ආගමකට කරනු ලබන හුදු අපහාසාත්මක ප්‍රකාශයක් ප්‍රමාණවත් නොවේ. එම ප්‍රකාශය යම් ජන කොටසක ආගමික හැඟීම් කෙලෙසීමේ ද්වේශ සහගත අදහසින් කර තිබිය යුතුමය. නමුත් යම් අයෙකු ආගමක් සම්බන්ධව කරනු ලබන අපහාසාත්මක ප්‍රකාශයක් සම්බන්ධව පැමිණිල්ලක් ලැබුණු විටෙක එම ප්‍රකාශය කරනු ලැබුවේ ද්වේශ සහගත අරමුණකින්ද නැද්ද යන්න සොයා බැලීම ඉතා දුෂ්කර කාර්යයක් වේ.
1979 අංක 48 දරණ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත කෙරෙහි මීළඟට අපගේ අවධානය යොමු කරමු. මෙම පනතේ 2 (1) (ඌ) වගන්තිය අපගේ සාකච්ඡාවට අදාළ වන්නා වූ වගන්තියකි. එය පහත පරිදි වේ.
“2(1) (ඌ) කියනු ලබන නැතහොත් කියවීමට අදහස් කරනු ලැබූ වචන මගින් හෝ සංඥා මගින් හෝ දෘශ්‍ය නියෝජන මගින් විවිධ ජන කොටස් නැතහොත් වර්ගීය හෝ ආගමික කණ්ඩායම් අතර ආගමික, වර්ගීය නැතහොත් ජාතිවාදී අසංගතිය නැතහොත් දුර්චේතනික හෝ එදිරිවාදී හැඟීම් ඇති වීමට සලස්වන්නා වූ හෝ ඇතිවීමට සැලැස්වීමට අදහස් කරන්නා වූ;
යම් තැනැත්තෙකු මේ පනත යටතේ වරදකට වරදකරු විය යුතුය”
ඉහත වගන්තිය අනුව යම් ආගමික කණ්ඩායම් අතර සමගිය නැති වෙන ආකාරයේ නොඑසේ නම් ගැටුම් ඇතිවෙන ආකාරයේ සාමය බිඳවැටෙන ආකාරයේ ප්‍රකාශයක් යම් අයෙකු චේතනාන්විතව කිරීම වරදක් වේ. මෙම පනත යටතේ අධිකරණයට කරුණු වාර්තා කළ විටෙක ඇප ලබා දීමට මහෙස්ත්‍රාත් අධිකරණයට බලය නොමැති අතර මහාධිකරණයට ගොනු කරනු ලබන ඇප ඉල්ලුම්පත්‍රයක් මගින් ඇප ලබා ගත යුතු වේ. මාගේ පුද්ගලික මතය වන්නේ මෙම වගන්තිය සෑම අවස්ථාවකම උපයෝගී කරගත නොහැකි බවයි. පනතේ පූර්විකාව අනුව මෙම පනත පැනවීමේ අරමුණ වී ඇත්තේ ත්‍රස්තවාදය සහ ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියා වැළැක්වීම වන හෙයින් යම් ප්‍රකාශයක් මගින් ආගමකට අපහාස වුවද එවැනි සෑම ප්‍රකාශයක් සම්බන්ධව මේ පනත යටතේ කටයුතු කිරීමට නොහැකි බව මාගේ විශ්වාසය යි.
මීළඟට අප Profane Publication Act කෙරෙහි අවධානය යොමු කරමු. මෙම පනත මගින් ආගම්වලට අපහාස වන ආකාරයේ ප්‍රකාශන අපරාධමය වරදක් බවට පත් කර ඇත. මෙම පනතේ 02 වගන්තිය පහත පරිදි වේ.
“Any person who writes, produces, prints, publishes, sells, distributes or exhibits any profane publication shall be guilty of an offence and shall on conviction after summmery trial before a magistrate “be liable to imprisonment of either description
for a term not exceeding two thousand rupees or to both such imprisonment and such fine( Provided that it shall not be an
offence under the preceding provisions of this section towrite, print, publish, sell, distribute or exhibit any fair comments on or any fair criticism of any religion or religious belief”
ඉහත වගන්තියේ සරල අදහස වන්නේ ආගමකට නින්දා වන ආකාරයේ යමක් ලිවීම, නිෂ්පාදනය කිරීම, මුද්‍රණය කිරීම, ප්‍රකාශයට පත් කිරීම, විකිණීම, බෙදාහැරීම හෝ ප්‍රදර්ශනය කිරීම වරදක් බවයි. නමුත් යම් ආගමක් හෝ ආගමික විශ්වාසයක් සම්බන්ධව සාධාරණ මතයක් පළ කිරීම හෝ සාධාරණ විවේචනයක් කිරීම මෙම පනත යටතේ වරදක් නොවේ. යම් අයෙකු යම් ප්‍රසිද්ධ වේදිකාවක හෝ යම් ස්ථානයකදී ආගමකට නින්දා කිරීම මෙම පනතේ වරදක් නොවේ. නමුත් එලෙස කරනු ලැබූ නින්දාසහගත ප්‍රකාශය වීඩියෝ පටිගත කොට අන්තර්ජාලයට මුදාහැරීම, බෙදාහැරීම සහ ප්‍රදර්ශනය කිරීම මගින් මෙම පනත යටතේ වරදක් සංස්ථාපනය වේ.
අවසාන වශයෙන් 2007 අංක 56 දරණ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනත සම්බන්ධව සාකච්ඡා කරමු. මෙම පනතේ 3 වන වගන්තිය පහත දැක්වේ.
“3.(1) කිසිම තැනැත්තෙකු විසින්, යුද්ධය පැතිරවීම හෝ වෙනස් ලෙස සැලකීමට එදිරිවාදිකම්වලට හෝ ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියාවලට යොමු කිරීම සංයුක්ත වන ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික වෛරය සඳහා පෙළඹවීම් නොකළ යුතුය.
(2) (1) වන උපවගන්තියේ සදහන් වරදක් –
(අ) සිදු කිරීමට තැත්කරන
(ආ)සිදු කිරීමට ආධාර අනුබල දෙන; සහ
(ඇ)සිදු කරන බවට තර්ජනය කරන,
සෑම තැනැත්තෙකුම මේ පනත යටතේ වරදකට වරදකරු වන්නේය.”
ඉහත වගන්තිය අනුව ආගමකට නින්දා වන ආකාරයේ ප්‍රකාශයක් මගින් ආගමික වෛරය සඳහා පෙළඹවීමක් ඇති වී එමගින් යම් වෙනස් ලෙස සැලකීමකට යම් ආගමික කණ්ඩායමක් ලක් වන්නේ නම්, ආගමික කණ්ඩායම් අතර එදිරිවාදිකම් ඇති වන්නේ නම් හෝ ආගමික කණ්ඩායම් අතර ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා ඇති වන්නේ නම් එය මෙම පනත යටතේ වරදක් වේ. මෙවන් වරදක් සංඥය වරදක් ලෙස සලකන හෙයින් වරෙන්තුවක් නොමැතිව සැකකරු අත්අඩංගුවට ගැනීමේ හැකියාව ද පවතී. මෙම පනත යටතේ යම් පුද්ගලයෙකුට නඩු පැවරූ අවස්ථාවක ඇප ලබාදීමට මහෙස්ත්‍රාත් අධිකරණයට බලය නොමැති අතර මහාධිකරණයට ඉදිරිපත් කරනු ලබන ඇප අයැදුම්පත්‍රයක් මගින් ඇප ලබා ගත යුතු වේ. මෙම පනත මිනිස් අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමට සම්මත කර ගනු ලැබූවද වර්තමානය වන විට්ස් පුරවැසි අයිතිවාසිකම් අහිමි කිරීම සඳහා අවභාවිත කරනු ලබන බවට ද ප්‍රබල චෝදනාවක් එල්ල වී ඇත.
ඉහත සාකච්ඡා කරන ලද සියලුම නෛතික තත්ත්වයන් මත ආගම් සම්බන්ධව ප්‍රකාශ නිකුත් කිරීමේදී සහ මත පළ කිරීමේදී ආගමකට හෝ යම් ආගමික කණ්ඩායමකට අපහාස වන අයුරින් හෝ යම් ආගමික කණ්ඩායමක ආගමික හැඟීම්වලට හානි වන ආකාරයෙන් ප්‍රකාශ නිකුත් කිරීම උචිත නොවන බවත් එවන් ආකාරයේ ප්‍රකාශ මගින් අපරාධමය වැරදි සංස්ථාපනය වීමේ සම්භාවිතාවක් ඇති බවත් අවබෝධ කරගනිමින් කටයුතු කිරීම ඥානාන්විත වේ.
නීතිඥ සාරංග
]]>ශ්‍රී ලාංකික සමාජ ප්‍රේක්ෂකාගාරය මේ දිනවල බොහෝ සේ උණුසුම් වී ඇත්තේය. ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ වඩාත් සාවධානයෙන් සාකච්ඡාවට ලක් විය යුතු පාස්ටර් ජෙරම් ප්‍රනාන්දුගේ භූමිකාව දැන් යටපත්ව ගොස්ය. ඒ වෙනුවට ප්‍රේක්ෂකාගාරය උණුසුම්ව ඇත්තේ ‘මෝඩාභිමානය’ නම් වූ මාතෘකාවක් හරහා අපේ අවධානයට ලක්වූ කාන්තාවන් කිහිපදෙනකු නිසාය.
කීපදෙනෙක් යැයි කීවාට මේ කතාවේදී අපට වඩාත් වැදගත් වන්නේ නටාෂා එදිරිසූරිය නමින් දැන් සති දෙකක පමණ කාලයක් තිස්සේ මේ රටේ සමාජ මාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රය කැළඹවූ කාන්තාවක් ය. ඊට අමතරව ටානියා ලෙව්වන්දූව නමින් ද තවත් කාන්තාවක් කරළියට පැමිණියේය. ඔවුන් කාන්තාවන්ද තරුණියන්ද කියා පැහැදිලි නැතත් කතා විලාශයෙන් නම් සමාන වන්නේ කට වාචාල පිරිමින්ටත් එහා ගිය සත්ත්ව කොට්ඨාසයකට බව නම් පැහැදිලිය. අද වන විට ඔවුන්ගේ කඳවුර නියෝජනය කරන්නට ද තවත් විවිධ සමාජ කණ්ඩායම් ඉදිරිපත් වී තිබේ.
නටාෂා එදිරිසූරිය හා ඇයගේ මෝඩාභිමානය ප්‍රසංගය සමාජයේ මේ තරම් කතාබහට ලක්වූයේ බහුතර ලංකාවාසී බෞද්ධයන්ගේ අනන්ත ගෞරව බහුමානයට ලක් වූ සිද්ධාර්ථ චරිතයට හා බුදුදහමට ඈ ඉන් එල්ල කරන්නට පටන්ගත් ප්‍රහාරයක් නිසාය. විශේෂයෙන්ම ඈ අවමානයට ලක් කළේ බුදු දහමේ හර පද්ධතිය හරහා ගොඩනැඟුණු සංස්කෘතියයි. ඒ සංස්කෘතිය සිංහල බෞද්ධ මහා සම්ප්‍රදායේ පදනමයි. නටාෂා මෝඩාභිමානය නමින් අර්ථ දක්වමින් සිද්ධාර්ථ චරිතය හා බෞද්ධ සංස්කෘතියේ පදනම සුමටව ස්පර්ශ කරමින් ගර්හාවට ලක් කළේ යම් වැරදීමකින්ද, නොදන්නාකමටද, මන්දබුද්ධිකභාවය නිසාද නැතිනම් සිතා මතා කාගේ කොහේ හෝ සැලසුම් සහගත න්‍යාය පත්‍රයකට අනුව ද කියා සිංහල බෞද්ධ සමාජය සෙයාබැලීම හා සාකච්ඡා කරන්නට පටන් ගැනීම වරදක් නොවේ. අසාමාන්‍ය වන්නේ ද නැත.
මේ දිනවල ඇතැමුන්ට ලොකුම ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ නතාෂා හා ඇය ගරු කරන නිරාගමික සමාජ කුලකය විසින් සිද්ධාර්ථ චරිතය, බුද්ධාගම හෝ බෞද්ධ සංස්කෘතිය ගර්හාවට ලක් කිරීම නොව, ඊට විරුද්ධව බෞද්ධ සමාජය නැගී සිටීමයි. එය ඔවුන් අර්ථ දක්වන්නේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ හා භාෂණයේ මානව අයිතිය උල්ලංඝනය කිරීමක් හැටියට ය. හරි අපූරුය. ඔවුන්ට භාෂණයේ නිදහස හා අයිතිය තිබිය යුත්තේ මේ රටේ අති බහුතර ජනපිරිසකගේ ගෞරව බහුමානයට පාත්‍ර වූ බුදුදහම විවේචනය කරන්නට ය.
● කවුද මේ නටාෂා…
නටාෂා එදිරිසූරිය නමින් සමාජ මාධ්‍යයෙහි ප්‍රචලිත මේ කාන්තාව මා දන්නේ මීට මාස හතර පහකට පෙර සිට විවිධ කුඩා කුඩා ප්‍රාථමික සමාජ ඉදිරියේ කෝල නැතුව කුණුහරුප කියන කාන්තාවක් විදියට ය. මුලින්ම ඕ කාන්තාවන් වටිනා යට ඇඳුම් අඳින්නේ නම් ඒවා කෙසේ ඇඳිය යුතුද කියා විග්‍රහයක් කළා ය. වටිනා යට ඇඳුම් සමාජයට පේන්නට ඇඳිය යුතු යැයි ඕ කීවාය. බස් රියක යනවිට වයසක අන්කල් කෙනෙක්ගෙන් ඇයට සිදු වූ අකරතැබ්බයක් ගැන ද ඕ විස්තර කථනයක් කළාය. සමාජයේදී මඟතොටදී දුම්රියේ දී බස් රියේදී කාන්තාවන් හා යුවතියන් මුහුණ දෙන විවිධ ගැටලු සාකච්ඡා කළ ඈ බොහෝ විට ඒවායින් මානව සමාජයේ අඳුරු අහුමුළු ප්‍රශ්න කළ බව සැබෑය. විශේෂත්වය වූයේ එවැනි සිදුවීම් හරහා ඇය ලබන සංතෘප්තිය සමාජගත කිරීමට උත්සාහ කිරීමය.
එවැනි සිදුවීම් හරහා කාන්තාවකට ලැබෙන්නේ ජුගුප්සාවක් හා කලකිරීමක් විනා කවර ගනයේ සංතෘප්තියක් දැයි කෙනකුට ප්‍රශ්න කළ හැක. නටාෂාගේ විශේෂත්වය ඇත්තේ එතැනයි.
පසුකාලීනව ඕ මහා සම්ප්‍රදායන්ට පහර දෙන්නට පටන් ගත්තාය. බුද්ධාගම බෞද්ධ දර්ශනය හා සිංහල බෞද්ධයාගේ ආගමික භක්තිය අභිමානය ඇය සැලකුවේ මෝඩයන්ගේ අභිමානයක් ලෙස ය. ඕ බෞද්ධ බාලිකා විද්‍යාල දැඩි ලෙස අවමානයට ලක් කළාය. ඒවායේ ලජ්ජා භය සහ කෝල සහිත තරුණියන් පුරුදු පුහුණු කරන්නේ අතන මෙතන බෝම්බ පුපුරවා මරාගෙන මැරෙන මුසල්මානයන් දෙව් තුරුලට ගිය පසු ඔවුන්ට කන්‍යාවියන් 72 බැගින් ලබාදීමට බව ඕ ප්‍රකාශ කළාය. ලංකාවේ අග්‍රගන්‍ය බෞද්ධ පාසලේ සිසුවියක් ටෙස්ට් ටියුබයක් මගින් කළාය කියන ක්‍රියාව ඈ සමාජගත කළේ කවුරු හිනස්සනු පිණිසද.
මෙමගින් ඕ බලාපොරොත්තු වූයේ කුමක්ද?
මුල පටන් නටාෂා එවන් ප්‍රකාශන ආකෘතීන් ඔස්සේ ගර්හාවට ලක් කළේ සමාජය නොව, උතුම් මහාමායා දේවි පරපුරේ මාතෘත්වය හා ස්ත්‍රීත්වය බව මම විශ්වාස කරමි. පළමුව ඕ ස්ත්‍රීත්වය අවමානයට ලක් කර තිබේ. දෙවනුව වැදූ මව හා ජාතකය අවමානයට ලක් කළා හැර කර ඇත්තේ වෙන කුමක්ද?
එදා ඇගේ ඒ ව්‍යායාමය සමාජයට ලොකු වෛරසයක් හා පිළිලයක් නොවූයේ සමාජ මාධ්‍ය ඔස්සේ තමන් කැමති වීඩියෝ දර්ශන පමණක් ලබාගන්නටත් අකැමැති ඒවා තල්ලුකර පැත්තකට හරින්නටත් හැකියාවක් පරිගණක හා ඩිජිටල් සාක්ෂරතාවය තුළ පැහැදිලිවම තිබෙන නිසාය. එහෙත් ඕ පසුකාලීනව ‘මෝඩාභිමානය’ ඔස්සේ කරන ලද බලපෑම සුළුපටු නොවීය. බෞද්ධ සමාජයේ හර පද්ධතියට හා සංස්කෘතියට ඈ එසේ එල්ල කරන ලද අධෝ වායු දහරාවේ දුර්ගන්ධය නිසා කෝපයට හා වේදනාවට පත් ශ්‍රී ලාංකික ප්‍රේක්ෂකාගාරය ඊට නිසි ප්‍රතිචාර දක්වන්නට වූහ. ඇතැම්හු ඇයව අත්අඩංගුවට ගෙන නීතිය ක්‍රියාවේ යොදවන්නැයි අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට පැමිණිලි කළහ. ඇතැම්හු මාධ්‍ය ඔස්සේ ප්‍රතිචාර දැක්වූහ. ඕනෑම සමාජයක සිටිය හැකි කලබලකාරී නොහික්මුන පිරිස් ද ඔවුන්ගේ සාක්ෂරතාව ඔස්සේ ප්‍රතිචාර දක්වන්නට වූහ. ඒ ඔස්සේ අද වනවිට නටාෂා අති උතුම් සිද්ධාර්ථ චරිතයට හා බෞද්ධ සම්ප්‍රදායට හා සංස්කෘතියට ගැරහීමේ වරදට සැකපිට අත්අඩංගුවට පත්වී හමාරය. දැන් සමාජයේ ඇත්තේ ඇයට හා ඇයගේ සම්ප්‍රදායට එරෙහිව සටන් වදින පිරිසකගේ හා ඇය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින පිරිසකගේ උණුසුම් සමාජ සංවාදයකි. ඇයට පක්ෂපාතව සිටින පරපුර පිටුපස ඇතැම් බටහිර බලවේග හා රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ද සක්‍රීයව සිටින බවට සාක්ෂි ද නැතුවා නොවේ.
● නටාෂාට නොදවෙනි ටානියා…
ප්‍රේක්ෂක සමූහයක් ඉදිරිපිට සුද්දියන්ටත් වඩා හොඳින් ඉංග්‍රීසි කතා කරනවා යැයි කියන, ඉංග්‍රීසියෙන් සිංහලෙන් චතුර ලෙස අදහස් ප්‍රකාශ කරමින් ප්‍රේක්ෂකාගාරය පිනවනවා යැයි කියන ටානියා ලෙව්වන්දූව ගැනද බොහෝ කතා තිබේ. අපට හැඟෙන පරිදි ඕ කතෝලික ය. නැත්නම් ක්‍රිස්තියානිය. ඇයට ඒ කිසිදු දහමක් පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් නැත. එහෙත් බුදු දහම හා බෞද්ධ දර්ශනය පිළිබඳ ඇයට ලොකු ලොකු ප්‍රශ්න රාශියක් තිබේ. වර්තමානයේ ත්‍රිපිටකය තුළ ඇති උතුම් වූ සද්ධර්මය තථාගතයන් වහන්සේ වදාළ ධර්මයම ද කියා ඕ ප්‍රශ්න කරයි. තථාගතයන්ගේ සද්ධර්මය වුවත් “ආර්ය ශ්‍රාවකපිරිස” මුඛ පරම්පරාගතව පවත්වාගෙන පැමිණ ග්‍රන්ථාරූඪ කරන විට බරපතළ වෙනසකට ලක්ව ඇති බව ඇයගේ තර්කයයි. ඇය ඊට උදාහරණ ලෙස ගන්නේ අපේ රටේ පුංචි දරුවන් “රහස් මාරුව” මාරුව නමින් පවත්වාගෙන යන ක්‍රීඩාව වීම මොන තරම් විහිළුවක් ද. ඔන්න ඈ බෞද්ධාගම දන්නා තරම. ඇයට අනුව බෞද්ධයෝ 50% අධිමානයෙන් සිටින අය වන අතර ඉතිරි පිරිස හීනමානයෙන් පෙළෙන අය වන්නාහ. එසේ අධිමානයෙන් පෙළෙන කවරෙකුටවත් බෞද්ධාගම ලොව ඇති විශිෂ්ටතම ආගම කියා විශ්වාස කරන්නට අයිතියක් නැත. එසේ අධිමානයෙන් හෝ අභිමානයෙන් බෞද්ධාගම ගැන සිතීම ඇයට අනුව වැරදිය. ඒ කවර නම් තර්කයක්ද. බෞද්ධයෙක් හෝ වේවා හින්දුවෙක් වේවා කිතුනුවෙක් වේවා මුසල්මානුවෙක් වේවා, යම් ආගමක් භක්තියෙන් අදහන්නේ අදහන ආගම ලොව ඇති උතුම්ම ධර්මය කියා ඔවුන් තුළ ඇති විශ්වාසය නිසාය. ඒ විශ්වාසය ප්‍රශ්න කරන්නට හෝ හාස්‍යයට ලක් කරන්නට ටානියාට ඇති අයිතිය කුමක්ද…
● කොමඩි පිටුපස දේශපාලනය…
නටාෂා එදිරිසූරියලා ටානියා ලෙව්වන්දූවලා බෞද්ධාගම හා බෞද්ධ සම්ප්‍රදාය ගර්හාවට ලක්කරමින් පවත්වාගෙන යන නගාසිටුවීමේ ප්‍රහසන stand up comedy කලාව පසුගිය කාලයේ සමාජගත වූයේ SLV LOG නම් වූ වෙබ් අඩවියක් හරහා ය. ඊට අමතරව ඔවුන්ගේ ඒ ප්‍රහසන සමාජය පුරා බෙදාහරින යූටියුබ් නාලිකා හා වෙබ් අඩවි තවත් කිහිපයක් තිබේ. එහෙත් ඒ කාර්යභාරයේ පුරෝගාමී මෙහෙවරක් ඉටුකළ SLV LOG අඩවියේ හිමිකරු වන බෲනෝ දිවාකර නමැත්තා පසුගිය දිනක මෙවන් වැඩසටහන් ප්‍රචාරය කිරීම ගැන ප්‍රසිද්ධියේ කනගාටුව පළ කළේය. මේවා මතුපිටින් ප්‍රහසන ලෙස පෙනුනත් ඒවා ඇතුළාන්තයෙන් ඇත්තේ “දේශපාලන ව්‍යාපෘති” බව ඔහු පැහැදිලිවම පෙන්වා දුන්නේය. ඔවුන්ද මේ කරන්නේ දේශපාලනයක් බව පිළිගත්තේය. මේ සමාජ දේශපාලන ක්‍රමය වෙනස් කිරීමට තමන්ට අවශ්‍ය බව ද කීවේය. තව තවත් බොහෝ දේ කීවේය. එහෙත් ඒ කිසිම තැනක ඔහු මෙබඳු ව්‍යාපෘති පවත්වාගෙන යෑමට යම්කිසි බාහිර බලවේගයක් මුදල් ලබාදෙනවා යන අදහස බැහැර කළේ නම් නැත. එසේම ඔහු තවත් දෙයක් කීවේය. නටාෂා යමක් කීවේද. ඊට ඕ සෘජුවම වගකිව යුතු බවයි. තමන් කර ඇත්තේ එවන් අයට වේදිකාවක් තනා දීම පමණක් බව ඔහු කීවේය.
ටානියා ලා නටාෂා ලා මේ සමාජයේ වීරවරියන් ලෙස ඉස්මතු කරමින් තව වේදිකාවන් ඔස්සේ ප්‍රසිද්ධියට පත්කළ වගකිවයුත්තන් අද මෙසේ කර ඇර ජාමය බේරා ගනිද්දී ඔවුන් වෙනුවෙන් පණ දෙන්නට ඉදිරියට එන පිරිසක් ද වෙති. කවදත් තමන් රැඩිකල් මතධාරීන් බව පෙන්වමින් ඕනෑම සාම්ප්‍රදායික කටයුත්තකට විරෝධය පළ කරන මේ පිරිස හඳුනා ගැනීම අපට අපහසු නොවේ. අපි පසුගිය කාලයේ අරගල භූමියේ සෑම තැනකම දුටු බහුතරයක් මුහුණු ඒ අතර තිබෙන බව වටහා ගැනීම අපහසු නැත. එසේනම් විජයදාස රාජපක්ෂ ඇමැතිවරයාගේ ප්‍රකාශයේ වලංගුතාව පිළිබඳ ප්‍රශ්න කරන්නට අප කලබල විය යුතු නැත. භාෂණයේ නිදහස, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ආරක්ෂාව, ආදී විවිධ මාතෘකා ඔස්සේ ඔවුන් දැන් පුවත්පත් සාකච්ඡා පවත්වමින් නටාශා අත්අඩංගුවට ගැනීම ගැන විරෝධය පළ කරමින් සිටිති. මේ රටේ බහුතර සිංහල බෞද්ධයින්ගේ අභිමානය හෝ ආගම් ඇදහීමේ අයිතිය ගැන ඔවුන්ට වගේ වගක් නැත. ඔවුන්ගේ කිරි එරෙන්නට පටන් ගෙන ඇත්තේ නටාෂා ගේ භාෂණයේ නිදහස උල්ලංඝනය වීම ගැනය.
● එකම කාසියක දෙපැත්ත…
අරගල භූමියේ විශාල කාර්යභාරයක් හා වැඩ කොටසක් ඉටු කළ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හා පෙරටුගාමී පක්ෂයද මේ කාරණාව ගැන සංවේදී වූහ. පෙරටුගාමීන් වෙනුවෙන් පුබුදු ජයගොඩ අදහසක් පළ කරමින් පෙන්වා දුන්නේ නටාෂාගේ මෝඩාභිමානයෙන් මෙන්ම 1970 දශකයේ මාර්ටින් වික්‍රමසිංහගේ “භවතරණය” නවකතාවෙන්ද සිදුහත් චරිතය බරපතළ ලෙස විවේචනයට ලක් වූ බවයි. එහෙත් එදා සිංහල සමාජය එය යොදාගෙන මාර්ටින් වික්‍රමසිංහට පහර නොගැසූ බව ඔහු පෙන්වා දුන්නේය. මාර්ටින් වික්‍රමසිංහගේ කලාකෘතිය හරවත් විවේචනයකට ලක් කළා විනා විරෝධයකට ලක්කරන්නට එවකට විසූ බෞද්ධයෝ කටයුතු නොකළ බව ඔහුගේ අදහස විය. යක්කඩුවේ හිමියන් ඊට උත්තර දෙන්නට ලියූ පොත ගැනද පුබුදු සඳහන් කළේය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අප මිත්‍ර හඳුන්නෙත්ති මේ කාරණාව ගත්තේ මීට වඩා වෙනස් ආකාරයකටය. මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ භවතරණය තුළින් සිද්ධාර්ථ චරිතය විවරණය කිරීම නිසා කෝපයට පත් සිංහල බෞද්ධයෝ ඔහුව අත්අඩංගුවට ගෙන නිසි දඬුවම් දෙන්නයි රජයට බල කළ බව ඔහු පෙන්වා දුන්නේය. ඔහු අත එම පුවත සනාථ කරන සාක්ෂියක් ද විය. සැබෑවකි. 1975 පෙබරවාරියේ පළවූ “සිංහ කොඩිය” නම් පුවත්පතේ ඔහුගේ අදහස සනාථ කරන පුවතක් පළව තිබිණි.
ඒ අනුව බලන විට එකම කාසියක දෙපැත්ත බඳු එම පක්ෂ දෙක සිංහල බෞද්ධයන්ගේ ප්‍රතිචාරය ගැන දක්වන්නේ අදහස් දෙකකි. එහෙත් ඔවුන් දෙදෙනාම එකඟ වන ස්ථානයක් ද තිබේ. ඒ වූ කලී නටාෂා එදිරිසූරිය නම්වූ කට වාචාල කවට කතිකාවියගේ මෝඩාභිමානයේ කාර්යභාරය හෙළයේ මහා සාහිත්‍යධර මාර්ටින් වික්‍රමසිංහයන්ගේ බව තරණයේ උත්තුංග සාහිත්‍යමය කාර්යභාරය හා සමාන වන බවය. සැබැවින්ම ඒ කියන්නේ එය නොවේද…
මෙවන් විකාරරූපී වාද විවාද වලින් අපේ ශ්‍රී ලාංකික ප්‍රේක්ෂකාගාරය නිර්වින්දනය කර ඇති මොහොතක අපට අපගේ මහා පොදු සාධකය අමතක වී ඇත්තේය. ඒ නම් පාස්ටර් ජෙරොම් ප්‍රනාන්දු ගේ භූමිකාව යට යන්නට ඉඩ දීමයි. එහෙත් මේ වෙලාවේ අපට ඇති භයානකම ප්‍රස්තුතය අර කට වාචාල කවට කතිකාවියන්ගේ කුණුහරුප නොව. වැඩකට නැති කතා අස්සේ ජෙරම් හා ඔහුගේ විනාෂකාරී ව්‍යාපෘති අපට මගහැරී ගිය හැකිය. සැබැවින්ම මේ අවස්ථාවේ නටාෂා එදිරිසූරියගේ භූමිකාව තුළින් යම් බලවේගයක් බලාපොරොත්තුව වූයේ එයම විය නොහැකිද.
බුලිත ප්‍රදීප් කුමාර.
]]>