ශනිදා කෙටිකතාව
මෙය ඇමෙරිකන් ලේඛක මාක් ට්වනේ විසින් රචිත ‘A Telephonic Conversation’ නමැති කෙටි කතාවේ පරිවර්තනයකි.
සරලව ම ඔබ එම සංවාදයට සහභාගී නොවී එතැන වාඩි වී සිටින විට – නූතන ජීවිතයේ තිබෙන බරපතලම කුතුහලය දනවන කරුණක් බව සලකන්න. ඊයේ මම උත්තරීතර දාර්ශනික විෂයක් ගැන ගැඹුරු ලිපියක් ලියන්නේ එහෙම සංවාදයක් කාමරේ තියෙද්දි. කවුරුහරි දුරකථනයකින් කතා කරද්දි කෙනෙකුට සෑම විටම හොඳින් ලියන්න පුළුවන් බව මම දකින දෙයක්.
හොඳයි, කාරණය ආරම්භ වුණේ මෙහෙමයි. අපේ ගෙදර කෙනෙක් ඇවිත් මගෙන් ඇහුවා අපේ ගෙදර, නගරයේ මැද ඉන්න බැග්ලේ මහත්තයාගේ ගෙදරත් එක්ක සන්නිවේදනය කරලා දෙන්න කියලා. බොහෝ නගරවල, කාන්තාවන් සෑම විටම මධ්‍යම කාර්යාලයට අමතන්න පැකිලෙන බව මම නිරීක්ෂණය කරල තියෙනව. මම දන්නේ නැහැ ඇයි කියලා, නමුත් ඔවුන් එහෙමයි.
ඉතිං මම සීනුව ගැහැව්වට පස්සේ මේ කතාව මෙහෙම සිද්ධ වුණා:
මධ්‍යම කාර්යාලය – (රළු) ආයුබෝවන්!
මම: මේ මධ්‍යම කාර්යාලයද?
මධ්‍යම කාර්යාලය: ඔව් ඒක තමයි. ඔයාට ඕන මොනවද?
මම: කරුණාකරලා මාව බැග්ලේස්ලට දානවද?
මධ්‍යම කාර්යාලය: හරි. ටෙලිෆෝන් ලයින් එකේ ඉන්න.
එතකොට මට ඇහුණා k-look – k-look – kzlook–klook-klook-klook-look-lookæ ඊට පස්සේ භයානක දත්මිටි කෑමක්, අන්තිමට උස් ගැහැණු කටහඬක්:
ඔව්? (ක්‍රමයෙන් වැඩිවෙන ස්වරයෙන්) ඔයාට මට කතා කරන්න ඕන වුණාද?
පිළිතුරු නොදී ම මම දුරකථනය ඉල්ලපු කෙනාට දීල වාඩිවෙලා හිටියා. ඊට පස්සේ ඇහුණේ මේ ලෝකෙ තියෙන විකාර දේවල්වලින් හොඳම විකාර . එක කෙළවරකින් පමණක් ඇහෙන දුරකථන සංවාදයකින්. අහපු ප්‍රශ්න ඔබට ඇසේවි; නමුත් ඔබට පිළිතුර ඇසෙන්නේ නැහැ. කරන ලද ආරාධනා ඔබට ඇසේවි; නමුත් ආපසු ස්තුති කිරීමක් ඇසෙන්නේ නැහැ. පෙනෙන විදියටම අදාළවත් යුක්ති සහගතවත් නැති සතුට, පුදුමය, ශෝකය හෝ කලකිරීම් වගේ හැඟීම් ප්‍රකාශනවලට පස්සෙ ගැඹුරු නිශ්ශබ්දතාවයක් තියෙන ඇහුම්කන් දීමේ විරාමයන් තිබේවි. කම්බියේ අනිත් කෙලවරේ ඉන්න කෙනා කියන කිසිම දෙයක් ඔබට ඇසෙන්නේ නැති නිසා කතාවේ ඔළුව හෝ වලිගය හදන්න බැරිවේවි. හොඳයි, මට පහතින් පෙනෙන කැපී පෙනෙන නිරීක්ෂණ මාලාවක් දක්නට ලැබුණා. සියල්ල ම එකම පුද්ගලයාගෙන් වගේම සියල්ල ම කෑගැස්මෙන්. හේතුව, ඔබට කිසි විටෙක දුරකථනයකට මෘදු ලෙස කතා කිරීමට කාන්තාවන් පොළඹවා ගත නොහැකි නිසා:
ඔව්? ඇයි, කොහොමද එහෙම වුණේ?
නැවතීමක්.
ඔයා කිව්වෙ මොකද්ද?
නැවතීමක්.
අපොයි, මම හිතන්නේ නැහැ ඒක.
නැවතීමක්.
නෑ නෑ! අපොයි මම එහෙම හිතුවේ නෑ. මම කිව්වේ ඒක උතුරන අතරේ හරි උතුරන්ඩ කලින් හරි දාන්න කියලා.
නැවතීමක්.
මොකක්ද?
නැවතීමක්.
මම ඒක සෙල්වේජ් දාරයේ (රෙදි කැබැල්ලක වාටිය) පිටිපස්සේ මැහුම්වලින් පෙරලුවා.
නැවතීමක්.
ඔව්, මමත් ඒ ක්‍රමයට කැමතියි; ඒත් මම හිතන්නේ වැලන්සීන්ස් (ලේස් වර්ගයක්) හරි බොම්බාසින් (සිල්ක් රෙදි වර්ගයක්) හරි ඒ වගේ එකක් එක්ක අල්ලලා මහන එක වඩා හොඳයි. ඒක හුළං වැදෙන්ඩත් හොඳයි, සද්දත් උරාගන්නවා.
නැවතීමක්.
ඒක හතළිස් නම වැනි බයිබල් කථාව, හැට හතර වෙනි එකේ ඉඳලා අනූහත් වෙනි එක වෙනකල් තියෙනවා. මම හිතන්නේ අපි හැමෝම ඒක නිතර කියවන්ඩ ඕනේ.
නැවතීමක්.
සමහර විට එහෙම වෙන්න පුළුවන්; මම සාමාන්‍යයෙන් කොණ්ඩ කටුවක් පාවිච්චි කරනවා.
නැවතීමක්.
ඔයා කිව්වෙ මොකද්ද ? (පසෙකට..) ළමයි සද්ද කරන්න එපා!
නැවතීමක්.
ඔහ්! ඇත්තටම! මම හිතුවේ ඔයා කිව්වෙ බළලා ගැන කියලා!
නැවතීමක්.
කවදා ඉඳන්ද?
නැවතීමක්.
ඇයි, මම කවදාවත් ඒ ගැන අහලා නැහැ.
නැවතීමක්.
ඔයා මාව පුදුම කරනවනේ! ඒක නම් කවදාවත් කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි!
නැවතීමක්.
කවුද කළේ?
නැවතීමක්.
දෙයියන්ට ඔප්පු වෙච්චාවේ!
නැවතීමක්.
හොඳයි, මේ ලෝකෙ කොහෙට යනවද මන්දා? පල්ලියේදී ඒක හරිද?
නැවතීමක්.
එයාගේ අම්මත් එතන හිටියද?
නැවතීමක්.
ඇයි බැග්ලේ නෝනා, මම නව නින්දාවෙන්ම මැරෙනවා! එයාල මොකද කළේ?
දිග විරාමයක්.
මගේ සටහන් මා ළඟ නැති නිසා මට සම්පූර්ණයෙන්ම විශ්වාස කිරීමට නොහැකි වුවත් මම හිතන්නේ ඒක මේ වගේ දෙයක් වෙයි: te-rolly-loll-loll, loll lolly-loll-loll, O tolly-loll-loll-lee-ly-li-I-doæ ඉන්පසු නැවත නැවතත්, ඔබ දන්නවා.
නැවතීමක්.
ඔව්, මම හිතන්නේ ඒක හරිම මිහිරියි – උදාරයි වගේම සිත්ගන්නා සුළුයි. ඔබ ඇන්ඩන්ටිනෝ (රාගයක්) සහ පියානිසිමෝ (ස්වර ඛණ්ඩයක්) හරියට කරනවා නම්.
නැවතීමක්.
Tya, gum drops, gum dropsæ (රස කැවිලි වර්ගයක්) ඒත් මම කවදාවත් එයාලට ඉරි තියෙන රස කැවිලි කන්න දෙන්නේ නැහැ. ඇත්තටම එයාලට කන්ඩත් බෑනේ දත් එනකං කොහොමටත්.
නැවතීමක්.
මොකක්ද?
නැවතීමක්.
ඔහ්, පොඩ්ඩක්වත් නෑ – හරි යන්න. එයා මෙතන ලියනවා ඒක එයාට කරදරයක් නෙවෙයි.
නැවතීමක්.
හොඳයි, මම පුළුවන් වුණොත් එන්නම්. (පසෙකට..) මේ අහන්න, මේක මෙච්චර වෙලාවක් අල්ලගෙන ඉන්න එක කෙනෙක්ගෙ අත මෙච්චර වෙහෙස කරවන්නෙ කොහොමද! මම කැමතියි එයා….
නැවතීමක්.
අපොයි, කොහෙත්ම නැහැ; මම කතා කරන්න කැමතියි – ඒත් මට හිතෙන්නේ මම ඔයාව ඔයාගෙ වැඩවලින් වළකනව ඇති කියලා.
නැවතීමක්.
අමුත්තෝ..?
නැවතීමක්.
නැහැ, අපි කවදාවත් ඒවාට බටර් පාවිච්චි කරන්නේ නැහැ.
නැවතීමක්.
ඔව්, ඒක හොඳ ක්‍රමයක්; ඒත් හැම සූපශාස්ත්‍ර පොතකම තියෙන්නේ අවාරෙදි ඒවා සෞඛ්‍යයට හොඳ නැති බවක්. කොහොමත් එයා ඒවට කැමතිත් නැහැ, වැඩිපුරම ටින් කළ ඒවට.
නැවතීමක්.
ඔහ්, මම හිතන්නේ ඒක එයාලට වැඩියි; අපි කවදාවත් පොකුරකට ශත පනහකට වඩා මුදලක් ගෙවලා නැහැ.
නැවතීමක්.
ඔයා යන්න ඕනද? හොඳයි එහෙනම්, ගුඩ් බායි.
නැවතීමක්.
ඔව්, මම හිතන්නේ එහෙමයි. ගුඩ් බායි.
නැවතීමක්.
හතරට, එහෙනම් මම ලෑස්ති වෙන්නම්. ගුඩ් බායි.
නැවතීමක්.
ඔයාට බොහොම ස්තුතියි. ගුඩ් බායි.
නැවතීමක්.
ඔහ්, කොහෙත්ම නැහැ! නැවුම් වගේ… මොකක්ද? ඔහ්, ඔයා ඒක කිව්ව එක ගැන මම සතුටු වෙනවා. ගුඩ් බායි. (දුරකථනය විසන්ධි කර, “ඔහ්, අත කැඩෙන්න වගේ!”) පිරිමියෙක් තනි, දරුණු “ගුඩ්-බායි” පවසයි, ඒ අවසානයයි. කාන්තාවක් සම්බන්ධයෙන් එය එසේ නොවේ – මට එය ප්‍රශංසාත්මකව මෙසේ කිව හැක; ඔවුන්ට හදිසි බව රුස්සන්නේ නැත.
පරිවර්තනය – ආචාර්ය
බී. ඵම්. සුජානි බාලසූරිය
