ගැහැනියක සතුවූ උතුම්ම වස්තුව වන්නේ තමාගේ නොඉඳුල් බවය. නැතහොත් කන්‍යාභාවය රැකගැනීමය. ගැහැනියක කිහිපවරක් උපදී. ඒ පළමුව මවගේ කුසයෙනි. ඉන්පසු මල්වරවූ දිනයේය. තුන්වැන්න විවාහය සිදුවන දිනයේය. අවසානයේ ඇය මවක වූ දිනයේය. මෙහිදී යුවතියක මල්වරවූ දිනයේ සිට විවාහය සිදුවන දිනය දක්වා තමාගේ නොඉඳුල් බව රැකගත යුතුය. වෙනත් ලෙසකින් කිවහොත් කන්‍යාවියක ලෙස විවාහය දින මංගල පෝරුවට නැගිය යුතුය. ඉන්පසු ඇය පතිවත රැකිය යුතුය. ඇතැම්විට මේවා හණමිටි අදහස් හෝ බමුණු අදහස් ලෙස වර්තමාන තරුණ පරපුර සිතා සිටීමට හැක. ඒත් මේ බමුණු අදහස් අතීතයටත් වර්තමානයටත්, අනාගතයටත් වැදගත්වේ. පවුල් සංස්ථාවක යහපැවැත්ම සඳහා මෙය වැදගත්ය. යුරෝපීය රටවල වුවද මේ ගැන අවධානය යොමුව ඇත.
ඉන්දියාවේ මෑතක් වනතුරු ‘සති පූජාව’ පවත්වා ඇත. ඒ මගින් සිදු කරන්නේ ස්වාමියා හදිසියේ මියගියහොත් බිරිඳ ගිනි මැලයකට පැන සියදිවි නසාගත යුතුය. තමාගේ ප්‍රාණයටත් වඩා ස්වාමියාට ඇති භක්තිය මෙන්ම තමාගේ පිරිසිදු බව සනාථ කිරීමට මෙය උපයෝගී කරගෙන ඇත. හින්දු සමාජය ‘අපවිත්‍ර ’ ස්ත්‍රිය දකින්නේ ඉතාම පිළිකුල් සහගතවය. මුස්ලිම් සමාජය වුවද මේ පවිත්‍රත්වයට ගරු කරන බවට සාධක ඇත. පිරිමින්ට විවාහ කිහිපයක් කරගන්නට අවස්ථාව ඇතත්, ස්ත්‍රියකට අනියම් සම්බන්ධතා සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම්ය. ඉස්ලාම් ආගමේ පුරුෂයාට ‘බහු විවාහ’ සඳහා අවස්ථාව ලබාදී ඇත්තේ තමාගේ වර්ගයා බෝ කිරීම සඳහාය. මෙය වෙනත් ලෙසකට අර්ථකතනය කරන්නට සිතුවද සත්‍යය එයයි. එසේම රැකියාවක් කරන මුස්ලිම් කාන්තාවකගේ ස්වාමිපුරුෂයා මියගියහොත් ඇයට මාස තුනක් යනතුරු අනිවාර්ය නිවාඩු හිමිවේ. ඒවා හඳුන්වන්නේ ‘ඉඩ්ඩා නිවාඩු’ ලෙසය. රැකියාවක් නොකරන කාන්තාවකට වුවද මාස (03) තුනක් යනතුරු තම නිවසින් බැහැරව යෑම තහනම්ය. මේ ලෙස පත්වන්නේ ඇයගේ පතිවත හෙවත් පිරිසිදු බව පෙන්වීමටය.
සිංහල සමාජයේද කාන්තාවන්ගේ පතිවත ඉහළින් අගය කරනු ලැබේ. ඒ නිසා ‘දෙවැනි ගමන’ යන චාරිත්‍රය පැවැත්වේ. එදාට මනාලිය තමාගේ ස්වාමියාගේ නෑදෑයින්ට තමාගේ පවිත්‍රත්වය සනාථ කළ යුතුය. ඒ නිසයි දෙවැනි ගමන රතු මල් පොකුරක් සහ රතු සාරිය හෝ ඔසරිය අඳින්නේ. පළමු දිනයේ තමා පිරිසිදු බව කීමට සුදු මල් පොකුරක් සහ සුදු ඇඳුමක් ඇඳීමද මේ සලකුණයි. එහෙත් වර්තමානයේ මේ මල් පොකුර (මල් බොකේ) යන නිවැරැදි හැඟීමෙන් බැහැරව විවිධ විවිධ වර්ණ මල්වලින් ඒ සැකසීම සිදු කරයි. මල් පොකුර සාදන්නේ නොදැනුවත්කම හෝ ව්‍යාපාර බුද්ධිය නිසා එසේ සිදු කළද දෙමාපියන් තමාගේ දියණියගේ පිරිසිදුකම පෙන්වීමට සුදුමල් කළඹක් ලබාදීම වැදගත්ය.
මේ මල් කළඹ මෙන්ම ඇඳුමද වැදගත් සේම ‘මංගල පෝරුවද’ විවාහයකදී ඉතාම වැදගත්ය. යුරෝපීයයන්ගෙන් උරුම වූ සිරිතක් සේ මංගල පෝරුවේ නැගීම පෙනුනද ඊට පෙර ඈත අතීතයේද මංගල පෝරුවට නැගි බවට ඇතැම් සාධක ඇත. අතපැන් වත්කිරීම, අෂ්ඨක කීම, බුලත්දීම ආදී චාරිත්‍ර අතීතයේ සිටම ‘පෝරුව’ යන වචනය භාවිතා නොවුණද යුවළ යම්කිසි සරසන ලද වේදිකාවක නැඟුණු බවට සාධක ඉතිහාසයේ ඇත. හත්දොහේ මඟුල් ගැට වැනි යෙදුම්වලදී ඒ බව සනාථ වේ. රන් නූලෙන් සුළැඟිලි බඳින්නේ පෝරු මස්තකයේදීය.
කෙසේ වෙතත් මංගල පෝරුවට නැගිය යුත්තේ ‘නොඉඳුල්’ කාන්තාවන් පමණි. මෙය උගත් මතයකි. කන්‍යාභාවය හානිකරගත් ඉඳුල්වූ කාන්තාවන්ට මංගල පෝරුව අකැපය. ඔවුනට විවාහයේදී පෝරුවේ නැගීම තහනම්ය.
එහෙත් වර්තමානයේ ගණිකාවන්ද පෝරුවේ නගිනු පෙනේ. එසේම පළමු විවාහය අසාර්ථක වූ කාන්තාවන්ටද පෝරුව අහිමිය. එයද වර්තමානයේ බැහැරවී ඇත.
මංගල පෝරුව යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ. ‘මංගල’ යන අදහසයි. මංගල යනු සුභ සහ අලුත් යන අරුථකි. එසේ නම් එය නැවුම් එකක් විය යුතුය. ජ්‍යොතිෂයට අනුව මංගල නැකැත් සැකසූ පරිදි මනාල යුවළ පෝරුව මත සිටිය යුතු දිසාවත් තීරණය කරනු ලැබේ. එය බොහෝවිට උතුර හෝ නැඟෙනහිර දිසාව බලා යෙදේ. මෙයින් අදහස් කරන්නේ දිනයට අදාළ ‘මරු සිටින’ දිශාවට පිටුපා සිටීමය. අතීතයේදී මංගල පෝරුව සකසන්නට යොදා ගත්තේ කොස් හෝ කොහොඹ හෝ එවැනි ශාකයක ලීය. එහෙත් වර්තමානයේ යොදා ගන්නේ රට අඹ ලෑලි හෝ සවරි නුග වැනි ‘බාල’ වර්ගයේ ලෑලිය. (පකිස් පෙට්ටියක් මත නැග්ගේ නම් මීට වඩා සුදුසුය. ) කොස් යනු ‘කිරි’ ශාකයකි. කොහොඹ යනු ඖෂධ ශාකයකි. මේ දෙකෙන්ම සිදුවන්නේ මනාල යුවළට යහපතක්ය. මංගල පෝරුව සැකසීමේදී නැකැත් පත්‍රයේ ඇති දිශාවට අනුකූලව පෝරුව පිළියෙළ කෙරේ. ඒ ස්ථානය නැවත වෙනස් කරනු ලැබේ. එසේම ‘මංගල පෝරුවේ’ මනාල යුවළ නැග්ගාට පසු එය ඉඳුල් වූ සේ සැළකේ. විහිළුවට වත් වෙනත් අයෙකුට එහි ගොඩවීමට අවසර නැත. එය ‘වස් වදින’ ක්‍රියාවක් සේ සැළකේ.
එහෙත් වර්තමානයේ මේ මංගල පෝරුව ‘මංගල පෝරුවක්’දැයි සැකයකි. බොහෝ විට එය කුලියට ගන්නා එකකි. එහි කී දෙනෙක් නගින්නට ඇත්ද? කී වතාවක් ඉඳුල් වන්නට ඇත්ද? එහි මංගල (නැවුම්) ගතියක් පවතීද? නොඉඳුල් මනාලිය ගොඩවූයේ ඉඳුල්වූ පෝරුවකටය. එසේම ඉතාම ලාභ දැවයකින් සැකසූ පෝරුවකටය. එය සැකසීමේදී පෝරුව සකසන්නේ උත්සව ශාලාවේ ඔවුන්ට පහසු ස්ථානයක හෝ උත්සව ශාලාවේ පිළියෙළ කර ඇති ස්ථානයක සවිකෙරේ. එවිට ‘සුභ දිශාව’ විහිළුවක් වී හමාරය.
අතීතයේ මංගල පෝරුව සැකසුවේ ‘ගොක් කොළ’ වැනි ස්වභාවික දෙයකිනි. එහි වර්තමානයේ එය රිජිෆෝම් – කාඩ්බෝඩ්, ප්ලාස්ටික් වැනි පරිසරයට හානිවන දෙයකින් එය සැකසේ. (බොහෝ විට මනාලියගේ යට ඇඳුම් හැර අනෙක් ඒවාද කුලියට ගත් ඒවාය.) ආර්ථිකය පහසුව, නිර්මාණ ශිල්පීන් හිඟබව නිසා මේ සිදුවනු ඇත. එහෙත් ඔබ නොසිතාම එදාම විවාහ ජීවිතයට ගැටලු ඇතිකර ගන්නා ලදී.
වර්තමානයේ විවාහ ජීවිත දෙදරා යෑමට ප්‍රබල සාධක කිහිපයක් බලපා ඇත. විස්තර කිරීම දිගුවන නිසා කෙටියෙන් ලියමි.
(1) විවාහයට පෙර කන්‍යා භාවය නැතිකර ගැනීම
(2) මංගල නැකැත් පිළිනොපැදීම
(3) මංගල චාරිත්‍රවලට වඩා ඡායාරූප ශිල්පීන්ට වැඩි කාලයක් දීම
(4) විවාහයට පෙර සිටම ශාරීරික සබඳතා පැවැත්වීම
(5) කුලියට ගත් මඟුල් පෝරුවකට නැගීම
(6) නිවැරැදි චාරිත්‍ර ඉටු නොකිරීම
(7) ඖෂධ හෝ දැවමය (කිරි) වටිනාකමක් නැති පෝරුවකට ගොඩවීම
(8) නිවැරැදිව දිසාගත නොවීම
මේ නිසාම දික්කසාදය, දරුඵල අහිමිවීම, විවාහ ගැටලු අඩදබර ආදිය සිදුවීමට ඉඩකඩ වැඩිය. ‘මංගල පෝරුව’ ‘මංගල’ පෝරුවක් විය යුත්තේ මේ නිසාය.
දේශබන්දු පේරාදෙණියේ
එස්. වීරරත්න
විශ්‍රාමලත් විදුහල්පති – සාමවිනිසුරු
